W ciemnej alejce mrocznej ulicy,
W okolicach średniowiecznej szubienicy,
Idzie ubrany na czarno delikwent,
Który w swych ustach rozciera truciznę.
Sam się otruł.
Dla zabawy.
I obwiniać chce świat cały,
Za swój intelektualny,
Topór.
Ale nie widzisz że nosi koszulę z falbankami?
I sweter z krawatem dobranym?
Pachnie wiśniami i winem?
Taki dumny pyszny adept!
Bo widzisz on nie będzie taki jak ty!
Jak inny kto też nie zostanie,
Zadał sobie inne zadanie,
Jakim jest autouciemiężanie.
Zobacz jaki dumny pyszny adept,
Nie obdarzy cię szczerą miłością,
Tylko podłą, podstępną zazdrością,
Bo serducho ma własne przebite.
Napisze o tym tysiąc wierszy,
A ty, podrostku patrz pierwszy!
Bo on ciebie nie szanuje,
Tylko chwały poszukuje.
Taki dumny pyszny adept,
Jego umysł pełen marzeń,
Które dawno sam podeptał,
Kiedy w płaczu serce zdeptał.
Bo ktoś raz już nim pogardził,
I adepta strasznie wzgardził,
Do dzielenia się miłością,
Stała się jego słabością.
Teraz smutny adept siedzi,
W oknie twarze ludzi śledzi,
Nikt go dzisiaj nie odwiedzi,
Sam to adept sobie przędzi.
---
In a dark alley of a dark street,
Near the medieval gallows,
A man dressed in black walks,
Who tastes poison in his mouth.
He poisoned himself.
Just for fun.
And he wants to blame the whole world
For his intellectual,
Axe.
But can't you see he's wearing a ruffled shirt?
And a sweater with a matching tie?
Does it smell of cherries and wine?
Such a proud selfish adept!
Because you see, he won't be like you!
Nor will he become like anyone else,
He set himself another task,
Which is self-oppression.
See what a proud selfish adept,
He won't give you sincere love,
Only vile, insidious jealousy,
Because he pierced his own heart.
He'll write a thousand poems about it
And you, little boy, look first!
Because he doesn't respect you
He only seeks glory.
Such a proud selfish adept,
His mind is full of dreams,
Which he himself trampled long ago,
When he stepped on his heart while crying.
Because someone already despised him once,
And the adept became terribly discouraged,
To share love,
This has became his weakness.
Now the sad adept sits,
He watches people's faces in the window,
No one will visit him today,
The adept does this to himself.
edit on 11:11:2023 by Agleaya because: (no reason given)